کیت الایزا IgE (96تستی)

مولکول IgE در سال 1960 میلادی بعنوان پنجمین کلاس ایمونوگلوبولین ها کشف و معرفی گردید. IgE در حدود کمتر از 0.001 درصد از ایمونوگلوبولین های سرم را تشکیل میدهد و توسط لنفوسیتهای B خون محیطی، پلاسماسل های موجود در طحال، دستگاه گوارش، دستگاه تنفسی و سیستم لنفوئیدی ترشح می شود. گروههای خاصی از گلبول های سفید از جمله، بازوفیلها و ماست سلهای بافتی دارای رسپتورهای سطحی برای IgE میباشند. در بدو تولد IgE سرم غیر قابل سنجش می باشد اما با افزایش سن سطح IgE نیز افزایش می یابد. در بیماریهای آلرژی آتوپی مانند آسم آتوپی، درماتیت آتوپی و تب یونجه مقادیر بالایی از IgE مشاهده می شود. IgE همچنین بعنوان یک آنتی بادی راجینی (reagenic) شناخته می شود. عموما مقادیر افزایش یافته IgE نشان دهنده افزایش احتمال واکنش های آلرژیک می باشد. آلودگیهای انگلی (کرمهای قلابدار)، یا آلودگیهای قارچی (آسپرژیلوس) باعث افزایش IgE می شود. کاهش سطح IgE در هایپوگاما گلوبولینمی، بیماری های اتوایمیون، کولیت اولسراتیو، هپاتیت، سرطان و مالاریا دیده می شود. سطح IgE سرم یا خون بند ناف در کودکان می تواند بعنوان یک پیش آگهی برای وقوع واکنش های آلرژیک در آینده در نظر گرفته شود.